Urodziła się w Berlinie w 1901 roku. W 1921 r. przeprowadziła się do Wiednia, gdzie otrzymała austriackie obywatelstwo. W październiku 1941 r. została deportowana wraz z I wiedeńskim transportem do getta w Łodzi. Zamieszkała początkowo na ul. Przelotnej, a potem na Brzezińskiej 7. Rozpoczęła prace najpierw w Wydziale dla Nowo Wysiedlonych, a od stycznia 1942 r. w Wydziale Archiwum. Alice de Buton pisała też szkice dotyczące rzeczywistości getta oraz wiersze. Z tekstu pt. Wie arbeitet der Neueingesiedelte im Getto (Jak pracuje nowo wysiedlony w getcie) dowiadujemy się, iż w Wiedniu pracowała jako urzędniczka oraz, że była laureatką konkursu na najlepszą maszynistkę. Doskonałe rekomendacje z Wiednia oraz „gładko zaliczony egzamin” pozwoliły jej uzyskać pracę w Wydziale Archiwum, gdzie pełnić miała „funkcję samodzielnej korespondentki-maszynistki”. Najprawdopodobniej została wywieziona jednym z ostatnich transportów do Auschwitz, gdzie zginęła.