Tova Ben-Zwi (z d. Gutka Szczekacz) urodziła się w Łodzi jako córka Hersza Henocha Szczekacza i Miriam. Ojciec był kantorem i kompozytorem w łódzkiej synagodze.
W czasie wojny początkowo mieszkała w łódzkim getcie wraz z rodziną przy ul. Rybnej 9. W 1944 r. została wraz z ojcem i bratem wywieziona do Auschwitz, potem do Guben, ostatnim etapem pobytu w obozach był Bergen Belsen.
Zwi (Henryk) Bergman urodził się 10 sierpnia 1922 r. w Zduńskiej Woli jako syn Beniamina i Frymety. Ojciec był gospodarzem fabrycznym w firmie Gentelman, matka zajmowała się sprzedażą butów. Mieszkał wraz z rodziną w Łodzi przy ul. Ciesielskiej 17. Zvi uczęszczał do szkoły powszechnej przy ul. Rybnej, następnie przy Zgierskiej, ukończył w 1939 r. szkołę przemysłową przy ul. Pomorskiej 48 zdobywając tytuł technika włókiennictwa. Po zakończeniu nauki rozpoczął pracę w fabryce krawatów przy ul. Narutowicza, gdzie praktykował do czasu wybuchu wojny.
Juta Bergman (z d. Szmirgeld) urodziła się 8 sierpnia 1927 r. w Breslau (dzisiejszym Wrocławiu) jako córka Beniamina Josefa i Heli. Rodzice prowadzili tam dom towarowy. Tam mieszkali do roku 1934, następnie po śmierci ojca zamieszkała wraz z matką i młodszym bratem w Łodzi przy ul. Pomorskiej 40. Juta do czasu wybuchu wojny uczęszczała do szkoły powszechnej, w getcie ukończyła dwie klasy gimnazjum. Pracowała w resortach: krawieckim i słomianym. Udzielała się w organizacji syjonistycznej działającej na terenie getta.
Lucie Cytryn-Bialer (z d. Pik-Cytryn), urodziła się w 1923 r. w Łodzi jako córka Jakuba Cytryna i Gołdy z d. Pik. Rodzice byli właścicielami dwóch fabryk włókienniczych. Mieszkała wraz z rodziną przy ul. 11 Listopada 49. Uczyła się w gimnazjum Józefa Aba. W roku 1940 wraz z najbliższymi trafiła do getta. Zmieniła adres początkowo na Brzezińską 50, a następnie ul. Starosikawską 14. Podczas likwidacji getta w sierpniu 1944 r. została wywieziona wraz z matką i bratem do Oświęcimia. W dalszej kolejności po ich śmierci przewieziono ją do Stutthofu, a później do podobozu Schippnbeil (Sampopol). Ucieczka z marszu śmierci uratowała jej życie.
Lucille Eichengreen (Cecylie) z d. Landau, urodziła się 25 II 1925 r. w Hamburgu jako córka Beniamina i Sally. Jej rodzice wyemigrowali z Polski do Niemiec w poszukiwaniu pracy po I wojnie światowej. Jej ojciec zginął w 1940 r. w Dachau, a ona 25 X 1941 została przywieziona do łódzkiego getta (Litzmannstadt Ghetto) wraz z matką i młodszą siostrą Karin. Jej matka zmarła w 1942 r. a siostra zginęła w obozie zagłady w Chełmnie n. Nerem (Kulmhof). W getcie mieszkała przy ul. Pawiej. Początkowo pracowała w Wydziale dla Przesiedleńców, a później w Wydziale Statystycznym.
Halina Elczewska z d. Goldblum urodziła się 11 XI 1919 r. w Łodzi w spolonizowanej rodzinie Maurycego i Franciszki. Ojciec był dyrektorem w firmie Markusa Kohna przy ul. Łąkowej 3/5. Tam też rodzina zamieszkiwała przed wojną. Po ukończeniu gimnazjum E. Orzeszkowej przy ul. Kościuszki 21 i zdaniu matury podjęła pracę w firmie „Angielsko-Polskie Towarzystwo Handlowe” przy al. Kościuszki 1. Wybuch wojny i utworzenie getta spowodowały, że rodzina musiała opuścić swoje mieszkanie i przenieść się do getta. Tam zamieszkali przy ul. Brzezińskiej 39. Ojciec przez pewien okres czasu pełnił w getcie funkcję kierownika poczty.
Estera Eisner (Tusia) z d. Cygielberg urodziła się 1 lutego 1929 r. w Łodzi jako córka Falika Cygielberga i Rozki. Jej ojciec był kupcem. Mieszkała przy 11 Listopada 31. W 1940 r. Tusia wraz z rodziną została przesiedlona do getta na ulicę Drewnowską 11. Rozpoczęła naukę w Szkole nr 25, w klasie 6. Matka wtedy dużo chorowała, dlatego też Tusia pomagała robić jej zdobione szpilki, aby potem można było je sprzedać w getcie i zarobić na utrzymanie. Następnie Tusia pracowała przy projektowaniu sztucznych kwiatów, a także u Pana Radziejewskiego. Jak wielu innych mieszkańców getta zachorowała na tyfus. W 1944 r. została wywieziona do Auchwitz, a następnie do innych obozów.
Eldar Ruth (z d. Berlińska) urodziła się w 1929 r. w Łodzi. Mieszkała przy ul. 11 Listopada. W czasie II wojny światowej wraz z rodziną została przesiedlona do getta łódzkiego. Tam zajmowała się krawiectwem i mieszkała przy pl. Kościelnym 4 w domu swoich dziadków Fajtlowiczów. 24 sierpnia 1944 r. została wraz z najbliższymi wywieziona do Auschwitz.
Perec (Paweł) Fuks urodził się 15 maja 1931 r. w Łodzi jako syn Icchaka i Hindy-Liby z d. Goldberg. Ojciec pracował w domu jako formierz pończoch, matka zajmowała się cerowaniem pończoch w fabryce Popowskiego przy ul. Cegielnianej (obecnie Stefana Jaracza) w Łodzi, a także udzielała się w Radzie Zakładowej. Mieszkał wraz z rodzicami w Łodzi przy ul. Żydowskiej (obecnie Bojowników Getta Warszawskiego) 14. Do wybuchu wojny ukończył dwie klasy żydowskiej szkoły podstawowej Medema.
Gelbard Reuven urodził się 26 VI 1926 r. w Łodzi w religijnej rodzinie Jaakowa i Sary. Mieszkał przy ul. Śródmiejskiej 39 (obecnie Więckowskiego). Uczęszczał do hebrajskiej szkoły przy ul. Piotrkowskiej, ale wybuch wojny przerwał mu naukę. Matka zmarła w maju 1939 r., a on z ojcem i bratem wkrótce znalazł się w getcie i zamieszkał przy ul. Brzezińskiej 47. Tam też zmarł jego brat Icchak (1941) i ojciec (1943). Początkowo pracował dorywczo jako tragarz, później jako posłaniec.
Jakub Goldberg urodził się 2 lutego 1924 r. w Łodzi. Do czasu wybuchu II wojny światowej ukończył trzy klasy gimnazjum im. I. Skorupki. W tym czasie działał w Socjalistycznej Organizacji Młodzieży Szkolnej.
W 1940 r. został wraz z babcią przesiedlony do getta, gdzie przez cały czas pracował m. in. w Wydziale Plantacji, piekarni, kuchni, a także jako goniec w resorcie krawieckim. W marcu 1944 r. otrzymał pracę przy produkcji amunicji w niemieckich obozach pracy przymusowej Hasag w Częstochowie. Pracował tam do września.
Rachela Grynfeld urodziła się 2 stycznia 1925 r. w Łodzi. Jej rodzice byli właścicielami kamienicy przy alei Tadeusza Kościuszki 26. Mieszkała przy Starym Rynku 3. Ukończyła szkołę powszechną, a następnie kontynuowała naukę w żeńskim Gimnazjum Towarzystwa Żydowskich Szkół Średnich przy ul. G. Piramowicza 6. Do wybuchu wojny ukończyła w niej dwie klasy - III i IV gimnazjalna. Potem szkołę zamknięto.
W 1940 r. wraz z rodzicami została przesiedlona do getta. Początkowo kontynuowała naukę w gimnazjum, następnie została zmuszona do podjęcia pracy. Pracowała w różnych fabrykach m. in.: dywanów, wyrobów metalowych oraz w pracowni kapeluszy.
Eliezer Grynfeld urodził się 18 października 1923 r. w Łodzi. Mieszkał przy ulicy Nowomiejskiej 4. Ukończył szkołę powszechną i gimnazjum popołudniowe. W czasie przedpołudnia pracował w sklepie obuwniczym, papierniczym, a następnie w fabryce. W kwietniu 1940 r. został wraz z rodziną zamknięty w getcie. Pracował tam w kilku zawodach: jako listonosz, urzędnik w szpitalu, a następnie przez 2 lata w administracji getta jako urzędnik u Jakubowicza, pomocnika Chaima Mordechaja Rumkowskiego.
Zygmunt Juskiewicz urodził się w 1931 r. w Łodzi. Jego matką była Dorota z d. Olszer. Ojciec był właścicielem niewielkiej fabryki. Mieszkał przy ul. Narutowicza 58.
Po wybuchu wojny został wraz z rodziną wysiedlony do getta. Rodzice nie posyłali go do szkoły, gdyż bali się o jego bezpieczeństwo. Jednak po pewnym czasie Zygmunt musiał podjąć pracę tak jak inni mieszkańcy getta.
Salomea Kape z d. Herszenberg urodziła się w maju 1926 r. w Łodzi jako córka Ruchli. Jej matka była akuszerką. Wraz z rodziną mieszkała w getcie. Tam też uczęszczała do Gimnazjum im. M. Konopnickiej. Podczas likwidacji getta w sierpniu 1944 r. została wraz z nieliczną grupą Żydów przydzielona do jego sprzątania.
Aleksander Klugman urodził się w 1925 r. w Łodzi. W roku 1940 został przesiedlony do getta. W sierpniu 1944 r. został wywieziony do Auschwitz, a stamtąd do innych obozów koncentracyjnych. Po zakończeniu II wojny światowej wrócił do Polski. W roku 1957 wyjechał do Izraela. W latach 1991-1997 był korespondentem Rzeczypospolitej w Izraelu.
Chaim Kozienicki urodził się 16 czerwca 1928 r. w Łodzi jako syn Shaloma i Chaji - Sary. Mieszkał przy ul. Kilińskiego 75.
W marcu 1940 r. został wraz z rodziną wysiedlony do getta. Zamieszkał wraz z najbliższymi przy ul. Drukarskiej 30. Zaangażował się w działalność w syjonistycznym ruchu młodzieżowym „Hanoar Hazioni”. Pracował w fabryce przy ul. Łagiewnickiej, w której zajmował się produkcją plecaków dla armii niemieckiej, następnie zajął się stolarstwem.
Harry Krokocki urodził się w 1930 r. w Łodzi w rodzinie Szlomy i Rozalii. Przed wybuchem wojny mieszkał przy ul. Traugutta 2, gdzie mieściła się także siedziba firmy ojca „Centrala maszyn do szycia”.
Po wybuchu wojny został umieszczony w getcie. Po pewnym czasie wraz z rodziną postanowił uciec. Pierwszym przystankiem był Tarnobrzeg, a następnie Lwów. Potem trafił do obozu pracy w ZSRR, z którego został zwolniony dopiero w 1942 r. Następnym miejscem zamieszkania był Osz w Kirgistanie, gdzie przebywał razem z ojcem.
Haim Lis urodził się w Łodzi 25.03.1931 r. w Łodzi w rodzinie Hermana i Estery z d. Rottenbach. Rodzice prowadzili cukiernię przy ul. Sienkiewicza 37. W wieku sześciu lat rozpoczął naukę w chederze, żydowskiej szkole religijnej. Następnie uczył się w prywatnej szkole i w liceum Szwajcera przy ul. Pomorskiej 48, do czasu wybuchu wojny. Mieszkał przy ul. Sienkiewicza 22.
W 1940 r. wraz z rodziną został wysiedlony do getta, gdzie początkowo uczył się przez połowę dnia, a podczas drugiej pracował w Wydziale Elektrycznym.
Leon Merrick (Kusmirek Lajb) urodził się 8 stycznia 1926 r. w Zgierzu. W 1940 r. wraz z rodziną został przesiedlony do getta. Podczas jego likwidacji sierpniu 1944 r. został wywieziony do obozu pracy przymusowej w Kielcach, gdzie przez trzy miesiące pracował w fabryce amunicji. Następnie trafił do obozu w Częstochowie, a potem do Buchenwaldu.
W 1949 r. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, trzy lata później został wcielony do armii amerykańskiej. Awansował do stopnia sierżanta.
Za żonę pojął Ninę (również ocalałą).
Arnold Mostowicz urodził się 6 kwietnia 1914 r. jako syn Ignacego Moszkowicza i Erby z d. Goldstein. W okresie dzieciństwa i młodości mieszkał w Łodzi. Następnie wyjechał do Francji, gdzie krótko przed wybuchem II wojny światowej ukończył studia medyczne. W połowie lipca 1939 r. powrócił do Polski. We wrześniu 1939 r. pracował w szpitalach polowych w Warszawie, a następnie przeniósł się do Łodzi. W getcie mieszkał przy Starym Rynku 9, a także Franciszkańskiej 12. Pracował w szpitalu chorób zakaźnych, w pogotowiu ratunkowym oraz jako lekarz sanitarny.
Maria Simonowicz rodziła się w 1925 r. w Łodzi. Jej ojciec pracował jako buchalter w fabryce tekstylnej, a matka zarabiała na życie szyciem. Mieszkała przy ul. Andrzeja 35. Uczyła się w Gimnazjum im. Marii Konopnickiej przy Wólczańskiej 123. W 1940 r. wraz z matką została przesiedlona do getta i zmieniła adres na Tokarzewskiego 25. Tam pracowała w zakładzie gorsetowym i dywanowym, a matka w krawieckim.
Lilii Susser (Cukier) urodziła się 19 marca 1927 r. w Łodzi jako córka Moryca Cukra i Marii z d. Rubinstein. Ojciec zajmował się prowadzeniem ksiąg rachunkowych kilku łódzkich fabryk, matka opiekowała się domem. Mieszkała przy ul. Głównej 69 (obecnie al. Piłsudskiego), a następnie Piotrkowskiej 116. Uczęszczała do szkoły powszechnej przy Cegielnianej (dziś Stefana Jaracza) 26. W marcu 1940 r. wraz z rodzicami została przesiedlona do getta.
Marian Turski (Mosze Turbowicz) urodził się 26 czerwca 1926 roku w Druskienikach na terenie dzisiejszej Litwy. W 1940 r. wraz z rodziną trafił do łódzkiego getta. W sierpniu 1944 r. został deportowany do Auschwitz. Rok później wziął udział w Marszu Śmierci. Po zakończeniu wojny zajął się dziennikarstwem. Pracował w Wydziale Prasy Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej oraz działał w młodzieżowej organizacji Polskiej Partii Robotniczej. Od 1958 r. kierował działem historycznym tygodnika „Polityka”.
Jehuda Widawski urodził się 26 lipca w 1919 roku w Turku jako syn Abrama i Lei. Jego rodzice do 1930 r. prowadzili hurtownię galanterii w jego rodzinnym mieście. W 1929 r. przeprowadził się do Łodzi. 6 lat później ukończył Szkołę Powszechną. Następnie kontynuował naukę w wieczorowym gimnazjum przy ul. Cegielnianej 57 (obecnie Stefana Jaracza), którego nie ukończył. Założył przedsiębiorstwo handlujące tekstyliami przy Lipowej 43, jego firma dostarczała bieliznę i odzież dla wojska, a także dla prywatnych sklepów. Choć był nieletni udało mu się zdobyć pozwolenie na prowadzenie swojej firmy od Wojewody Łódzkiego. W latach 1935-1939 aktywnie udzielał się w rewizjonistycznej partii w Łodzi. Mieszkał przy Zachodniej 56.
Leon Weintraub urodził się 1 I 1926 r. w Łodzi w rodzinie Szula-Szlomy zmarłego w 1927 r. w Łodzi i Natalii, która zginęła w 1944 r. w Auschwitz. Matka aby zapewnić byt swoim dzieciom (Leon miał jeszcze 4 siostry) otworzyła małą pralnię przy ul. Kamiennej 2. Do wybuchu wojny skończył 6 klas szkoły podstawowej, póżniej kontynuował ją jeszcze do czasu zamknięcia szkół w getcie jesienią 1940 r.
Wkroczenie Wehrmachtu do Polski 1 września 1939 r. Leon Weintraub przeżył bardzo świadomie, ponieważ krótko po napaści na Polskę w Lodzi zostało utworzone getto dla ludności żydowskiej. Już w zimie 1939 rodzina Weintraub musiała przeprowadzić się do getta.
