Lucilla Eichengreen urodziła się w Hamburgu w 1925 roku jako Cecylia Landau, córka Beniamina i Sali. Miała paszport polski, bo jej rodzina pochodziła z Sambora. W 1941 roku z matką i młodszą siostrą Karin były deportowane do łódzkiego getta. W Łodzi mieszkała m.in. przy ulicy Pawiej 24, później przy Lutomierskiej i Zgierskiej. - Wszystko dokładnie pamiętam, każdą kamienicę. Jestem zaskoczona, że tak dużo budynków się zachowało - mówi. Pracowała m.in. przy Rybnej 8 w wydziale ds. przesiedleńców, potem przy placu Kościelnym w wydziale statystycznym. Była sekretarką Oskara Singera, jednego z autorów kroniki łódzkiego getta. W lipcu 1942 roku zmarła jej matka, dwa miesiące później wywieziono jej młodszą siostrę. Najprawdopodobniej zginęła w Chełmnie nad Nerem. Lucille była deportowana z Łodzi w sierpniu 1944 roku pierwszym transportem do Oświęcimia. Potem trafiła do obozu Bergen-Belsen. Od 1946 roku mieszka w Stanach Zjednoczonych. Dziesięć lat temu opublikowała autobiograficzną opowieść pt. „Z popiołów do życia” , w 2000 wydała książkę „Rumkowskim i sieroty Łodzi”.